[Orpg] Jacintha & Tessa

Olivia Elaine Newton

Ik merkte dat Surya weer wat onrustiger werd door de aanwezigheid van Robin.
'' Het is goed meisje '' fluisterde ik tegen haar.
Ze werd al snel weer rustig.
Uiteindelijk gingen we onderweg.

Merel Beaumont
Robin maakte als gebruikelijk vele grapjes ..
"Oke we zijn nu op de plek waar ze de ring hebben gevonden.." zei ik na een paar uur reizen.
Ik steeg even af.
"de paarden kunnen denk ik wel wat rust gebruiken als wij even kijken na sporen.." Robin knikte en steeg ook af.
"Maar dit is toch de weg naar de bergen ?" Ik knikte .
"Maar dat is vele uren lopen van jullie huis af ."
Ik knikte "ja er klopt gewoon iets niet."

Olivia Elaine Newton


Ik stap even van Surya af maar houd haar wel vast, ik leg even mijn hand tegen haar nek en denk na.

Merel Beaumont
Olivia bleef even bij de paarden Robin en ik keken even na sporen of tekenen.
Maar helaas konden we niks vinden.
Ik liep wat teleurgesteld terug naar de paarden.
Ik zag Olivia zitten op een steen.
Ik plofte op het gras naast haar neer.
Robin kwam ook aangelopen.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk even naar Surya die wat onrustig is.
Ik probeer haar te kalmeren maar het lijkt of ze iets duidelijk probeert te maken.
'' wat is er meisje ? '' vraag ik zachtjes.

Merel Beaumont
mijn hand ging na de halsketting en de ring.
"We moeten gewoon wat verder zijn .." zei ik snel om me zelf moed in te spreken.
Ik liep snel na het paard en steeg op ..
Robin zuchtte even en liep uiteindelijk ook na zijn paard.
Ik keek na Olivia die daar maar stond naast haar paard.
"Wat is er ?" vroeg ik aan haar ..

Olivia Elaine Newton

Er schoten allemaal beelden door mijn hoofd terwijl ik mijn hand tegen Surya aan had liggen.
Opeens keek ik op, ik zag dat Robin en Merel me aankeken '' is er wat ? '' vraag ik dan.

Merel Beaumont
Ik keek haar aan en schudde mij hoofd "kom zouden we maar verder gaan ?"

Robin knikte.
we lieten de paarden in stap zodat we goed de omgeving in de gatten konden houden.
Olivia was er volgens mij er niet echt bij..

Olivia Elaine Newton

Ik dacht na over de beelden, wat zou het betekenen en waarom liet Surya me die beelden zien ?
Ik dacht diep na en probeerde de beelden op volgorde te zetten en te bedenken waar het toe leidde.

Merel Beaumont
we reden al weer een poosje rond.
..Oke wacht volgens mij zijn we hier al een geweest. ..
zei ik toen ik voor de zoveelste keer de zelfde grote boom zag.
Olivia gaf maar geen antwoord.
Robin keke even achterom ..Hey prinses wel erbij blijven he..

Olivia Elaine Newton

'' Een oud huis ! '' riep ik in een keer uit, uit het niets.
De beelden begonnen steeds meer op hun plaats te vallen.

Merel Beaumont
Ik liet me paard stoppen en keek achterom.
"Welk huis ? ik zie helemaal niks behalve bomen .." zei ik geïrriteerd.
Olivia keek geschrokken na me alsof ze zelf niet besefte dat ze dat riep .
Robin was al vast vooruit gegaan en kwam als een speer aan gegaloppeerd "Er staat een oud verlaten huis !" riep die.
Ik keek Olivia aan..

Olivia Elaine Newton

Ik kijk even naar Merel '' zullen we er maar gaan kijken ? '' zeg ik dan snel.

Merel Beaumont
Op dat moment begon het weer hard te regenen en te onweren.
"Ik denk inderdaad dat dat een slim plan is !!" riep ik snel.
We lieten de paarden zo snel mogelijk na het huis gaan.
Gelukkig was er een stal waar we de paarden in konden doen.
Het huis zag er erg oud en duister uit.
Ik pakte heel even de arm van Robin vast "bang ?" vroeg die treiterend .
Ik keek hem aan en rukte mijn arm weer los "nee ik echt niet " op dat moment hoorde we een harde knal en ik zag Olivia gewoon van angst op springen.
We rende snel het huis binnen.
Robin keek even snel rond en vond een openhaard die we snel aan staken .

Olivia Elaine Newton

Ik keek nog heel even naar Surya of alles goed ging.
Ze was rustig aan het grazen.
Ik draai me om en loop even naar de openhaard toe.
Ik steek even mijn handen wat uit om ze op te warmen.
Ik kijk om me heen en keer me dan om, ik loop even door het huis en kom dan bij een kamer die me bekend voor komt.
Ik zie een boekenkast, ik ga er even met mijn vinger langs ik voel een soort van hendel.. het lijkt wel voor een deur.

Merel Beaumont
Ik had hete erg koud gekregen.
Ik was ook kleddernat .
Ik zat voor de openhaard en probeerde me wat warm te krijgen.
Robin was naast me komen zitten en had zijn arm om me heen geslagen hij wreef wat over mijn arm.
Ik kreeg het al wat warmer.
Ik liet mijn hoofd heel even op zijn schouder vallen.
`We vinden ze wel Merel dat beloof ik je.` zei Robin zacht.
Ik knikte `Dat weet ik .`

Olivia Elaine Newton

Ik kijk even naar achter maar dan wint mijn nieuwsgierigheid het toch weer.
Ik doe even de 'geheime' deur open.
Hij kraakt een heel klein beetje, ik kijk naar binnen maar het is nogal donker.
Ik kijk wat om me heen, ik zak bijna weg in een gat.
Mijn zicht verbeterd wat, het is een trap.
Ik kijk nog wat om me heen maar loop dan de trap af.
Het deed me denken aan iets .. een beeld van Surya.

Merel Beaumont
Ik keek even achter me "waar is Olivia ?"
"Die zal vast het huis aan het verkennen zijn." zei Robin om me gerust te stellen.
Ik stond op "Ik ga even kijken waar ze is.
Robin liep met me mee.

Olivia Elaine Newton

Ik liep met mijn gezicht door een spinnenweb heen '' gadverdamme '' zei ik zacht terwijl ik het web van mijn gezicht af probeerde te halen.
Ik kijk om me heen, er zijn hier nog een paar deuren.
Ik loop naar één van de deuren toe " ooh grote god " zeg ik dan zodra ik bijna uitglijd.
Opeens klinkt er een harde knal.. Net of de boekenkastdeur dichtvalt.
Geschrokken blijf ik even stil staan .. Ik houd zelfs even mijn adem in.

Merel Beaumont
Toen we ene harde klap hoorde rende we richting het geluid.
We stonden opeens beide voor een oude best wel grote boekenkast.
Ik keek even na de boeken.
Er stonden er aardig wat en ook erg interessant.
Robin was al weer verder gelopen.
Ik keek rustig na de boeken en ging met mijn vingers over de stoffige kaften .
Opeens stopte ik en pakte ik een boek uit de kast.
Er gebeurde niks.
Ik keek na het boek in mijn handen.
Ik blies even de stof eraf.
Ik liep samen met het boek rustig terug na de openhaard.
Robin kwam ook na een tijdje weer zitten.
"Ik kan nergens Olivia vinden." zei die wat bezorgd.
"Die zal vast bij Soraya zijn." zei ik met een glimlach.
Robin knikte.
Opeens viel ook zijn ogen op het boek.
"Een boek over geesten ?" vroeg die toen die de tittel las.
"Ik wist niet dat je kon lezen ?" zei ik plagend.
Hij begon te lachen "je weet wel meer niet van me."
"Maar zoek dat soort dingen niet op het kan erg gevaarlijk zijn." zei die wat angstig.
Ik knikte mijn ogen gingen over de eerste paar pagina's "Het boek gaat over dit huis .."
Robin luisterde aandachtig toen ik voor las..

Olivia Elaine Newton

Ik hoorde Merel en Robin praten " ik ben hier ! " probeerde ik te roepen.
Maar er klonk geen gehoor terug.
Ik zucht even maar open dan de deur, nog meer duisternis.
Opeens vlogen er allemaal vleermuizen om mijn hoofd.
Ik begon te gillen.

Merel Beaumont
Ik sprong op toen ik gegil hoorde.
"wat was dat ?" vroeg ik snel.
Robin had het niet gehoord en keek verbaasd..
Ik ging weer zitten en pakte het boek weer "het zal vast niks zijn geweest .." zei ik snel met een glimlach.
Ik las verder door "het meisje liep door de duistere tunnels .. De vleermuizen vlogen over haar heen het maakte haar bang.." las ik verder ..

Olivia Elaine Newton

De vleermuizen blijven om mijn hoofd vliegen, ik ren de andere kamer in en sluit dan snel de deur achter me.
Ik haal diep adem en laat me even tegen de deur aan hangen, het lijkt net alsof ik iemand hoor lachen " hallo ? Is daar iemand ? " zeg ik dan.
Wat angstig kijk ik om me heen, er luid geen antwoord.
Ik kijk voor me en zie dan een gedaante vlak voor me, het begint op kwaadaardige toon te lachen.
Ik probeer de deur open te krijgen maar het lukt niet, ik begin te gillen " help me ! " blijf ik maar roepen.
Het gedaante komt in een keer op me af en het lijkt in me te willen kruipen, uit alle macht probeer ik de deur open te krijgen " nee ! " gil ik uit maar het is te laat.
Ik zak even tegen de deur aan en blijf even doodsbang zitten.
Ik moet terug gaan naar Robin en Merel .. Terug naar Robin en Merel.
Ik lijk geen 100% controle meer te hebben over mijn lichaam, ik sta op en loop de deur uit.
Dan ga ik de trap weer op en doe de boekenkastdeur open, ik stap naar buiten en zie Merel en Robin dan wat verbaasd staan kijken.
Ik zie het boek in de handen van Merel en krijg de enorme drang om het boek uit Merel haar handen te rukken en het te verbranden.
Ik loop op haar af en ruk het boek met enorme kracht uit haar handen " Blijf er af " zeg ik dan terwijl ik haar met duistere ogen aan blijf kijken.
Ik loop snel bij ze weg en gooi het in het vuur, met een kwaadaardige glimlach kijk ik naar het vuur wat iets hoger springt van het verbranden van het boek.
Alle hulpmidellen waren verdwenen, de taktiek van het verdrijven van de demoon was verdwenen in het vuur.
Ik lachte zacht op een kwaadaardige toon.
Als ik me omdraai staan Robin en Merel er weer " Olivia wat doe je in godsnaam ? " zegt Merel dan.
" Laten we verder gaan zoeken naar Ivon .. " zeg ik dan, ik loop voorbij Merel en Robin en loop naar de deur.

Merel Beaumont
Ik keek na het vuur.
Olivia was zo snel de deur uit gegaan dat ze niet zag dat we het boek uit hadden en ik alles had opgeschreven ik vond het namelijk zo'n mooi verhaal.
het was ene strijd om liefde een vrouw die wachtte op haar geliefde niet niet kwam.
Ik zuchtte.
Robin was maar snel achter Olivia aangelopen.
Het vreemde was dat de regen en onweer weg was de zon scheen weer en een heldere blauwe lucht.
Opeens hoorde ik een paard in paniek.
"Olivia weg bij het paard!" hoorde ik Robin schreeuwen.
Ik zag dat Soraya steigerde.
Ik rende na ze toe en liet Soraya rustig worden.
Ze vertrouwde me sinds die nacht.
Ze hinnikte zacht maar ze werd zenuwachtig als Olivia bij haar kwam.
"Robin geef Olivia maar mijn paard ik ga wel op Soraya.
"Dat rot beest !" hoorde ik Olivia nog zeggen.
Dit was Olivia helemaal niet.
Ik pakte een zadel en deed het op Soraya's rug "Mag ik wel op je rijden ?" vroeg ik zacht . ze hinnikte.
Ik knikte "Mooi ." zei ik tegen haar met een glimlach.
ik keek heel even of ik alles nog had dat ik had opgeschreven en de bladzijdes die ik uit het boek had gescheurd .

Robin en Olivia kwamen aangereden "schiet je een beetje op Merel !" hoorde ik Olivia nog geïrriteerd zeggen. ik keek haar aan en ik zag die blik weer "Wat heb je toch Mevrouw Newton " zei ik geërgerd..
Ik deed mijn voet in de stijgbeugel en steeg op.
Ik pakte de teugels in mijn handen.
Mijn hand ging nog even na de hals van Soraya "je bent een brave Meid !"

Olivia Elaine Newton

'' Spreek mij niet tegen jij boerentrien ! '' zeg ik dan met een hele andere stem dan die van mezelf.
'' Laten we gaan '' zeg ik dan met een opgeheven hoofd, ik spoor het paard alvast aan.
Wat gebeurde er met me ?

Merel Beaumont
Robin keek me ook al aan en hefde zijn schouders op..
Met mijn hoofd na de grond op het paard liet ik Soraya ook stappen.
Olivia reed voorop.

Het voelde niet goed.
Robin kwam naast me rijden "Ze noemde me boerentrien ..zo heeft ze me nog nooit genoemd ."
Robin liet Soraya en zijn paard stopte "het komt goed oke zit er niet over in ze heeft gewoon haar dag niet." zei die met een glimlach ik knikte en we spoorde de paarden weer aan.

Soraya reed zo lekker ze liep vlot en zo zuiver.
Ik genoot gewoon op haar rug.

Olivia Elaine Newton

Opeens begon ik te trillen, mijn ogen rolde even weg.
Ik val van het paard af, mijn ogen komen weer terug.. ze zijn groot en staan kwaadaardig.
Ik sta op en klim weer op het paard, ik spoor het paard aan om in galop te gaan en rijd terug richting het paleis.

Na een tijd rijden kom ik bij het paleis aan.
Mijn paard word overgenomen door de stalknecht ik been naar binnen toe.
Ik loop het kantoor van Edward in, Edward kijkt op '' Olivia ? '' vraagt hij dan verbaasd.
Ik glimlach en loop op hem af, hij staat even op.
Ik had intussen mijn mes gepakt en hield hem achter mijn rug, ik sla mijn armen om hem heen en houd het mes in aanslag om hem neer te steken.

Merel Beaumont

Ik schrok me dood toen Olivia opeens vol in galop weg reed.
Robin en ik reden achter haar aan.
We kwamen uit op het paleis.
zo snel we konden toen we bij het paleis aan kwamen rende we na binnen.
"Edward vertrouw haar niet ze is zich zelf niet ! " schreeuwde ik toen ze met een mes bij Edward stond.
Edward schrok en rukte zich zo snel mogelijk los.
"Merel wat is er hier aan de hand ?"

Olivia Elaine Newton

Ik kijk boos richting Merel en Robin '' vuile nietsnutten ! '' roep ik uit.
Ik houd mijn mes stevig vast, Edward grijpt me van achter vast.
Ik bijt in zijn arm, als hij de ene kant loslaat draai ik me om en steek even in zijn andere arm.
'' Jullie zullen allemaal dood gaan, jullie bloed zal vloeien '' zei ik met een duistere glimlach.
Ik kijk naar de haard die in deze kamer is, ik stop de mes even in mijn mond en kruip snel de haard in.
Ik klim op een of andere manier naar boven toe, ik lach even kwaadaardig.
'' Ik krijg jullie .. jullie zullen mij niet zien maar ik jullie wel ! '' riep ik uit .. niet ik maar iemand anders.
Eenmaal boven ga ik een kamer in, ik begin weer te trillen en mijn ogen rollen weer even weg.
Uiteindelijk laat ik snel het mes vallen, ik kruip in een hoekje en barst in huilen uit .. wat is dit toch ?

Merel Beaumont
Met groten ogen keek ik na Edward die na zijn arm greep .
Robin en ik rende tegelijk na hem toe.
Ik zag de pijn en verdriet in zijn ogen.
Ik scheurde een stuk blouse van me en deed het om zijn arm.
gelukkig was het niet erg diep.
Edward keek me aan "het is niet jou schuld " zei ik snel.
Robin keek ook na ons "Edward ze doet al een poosje raar." zei Robin snel.
Op dit moment miste ik echt Ivon's wijze woorden.
Ik zuchtte "Edward ik moet verder met de zoektocht na Ivon ik wil graag dat je mee gaat.." zei ik snel.
Edward knikte "dat zal inderdaad wel veiliger zijn dan hier blijven we nemen wat wachters met ons mee en misschien Maik ?" ik knikte "Dat is ene slim plan."
We liepen de kamer uit toen we al ene beetje van de schrik bekomen waren.
Edward had Maik laten halen en twee wachters uitgezocht die mee gingen per paard..

Ik ging weer op Soraya ..ze was gewoon een erg prettig paard.
Ik hoorde haar adem en zelf af en toe dacht ik dat ik haar stem hoorde.
Ik deed even mijn ogen dicht.
Ik zag Ivon voor me.
Het was Soraya ze liet me hem zien zodat ik meer hoop zal krijgen.
"Dankje meisje .." zei ik snel en gaf haar een klopje op haar hals.
Ze hinnikte zacht.

Zo reden we al een poosje het bos in richting de bergen.
Het was wel erg raar zo zonder Olivia maar we konden nu niks voor haar betekenen..